آغازه 
بسم الله الرحمن الرحیم
کوزه در دست به کنار دریایى خروشان و گوهر خیز آمده ایم که شیرین است و بیکرانه و دیرین است و جاودانه ، دریایى از جنس نور که در بلنداى امواجش مى توان نظاره گر شکوه پاکى بود و در گستره نورانیش را یکجا در اوج قداست و رخشندگى یافت ، عشق به عشق آفرینى که زیباست و زیبایى را دوست دارد.
آرى کوزه در دست به کنار دریا آمده ایم نه اینکه فکر کنید بحر بیکرانه را در کوزه جایگیر پنداشته ، خیال پیمودن آن را در ذهن پرورانده ایم ؛ نه ، چنین ساده اندیش و خام خیال نیستیم .
آمده ایم اما آمدنى از سه دلدادگى ، از سه نیاز و منتهاى تشنگى ، مگر نه اینکه آن نیکمردى که این پهن بحر گوهر آکنده ، دریاى فضائل بى پایان اوست دست رد بر سینه اى هیچ پناه جویى ننهاده در اکرامش از جان مایه گذاشته است ، مگر نه اینکه او وصى حضرت رحمت للعالمین (صلى الله علیه وآله ) است و امیر مهربان مومنین ، او که ولایت مطلقه اى الهیش موجب نجات است و محبتش آب حیات . او که ساقى کوثر کوثر است و بعد از رسول (ص ) بر همه سر است ، پاکنهادى که هر چه خوبان همه دارند او به تنهایى دارد، هم که او سحاب رحمت وجودش چون گوهر افشاند، بوستان توحید به گل نشیند و شرار دوزخ ره فروشدن پوید:

هم او که على عالى اعلاست و خدایش جل و علا قرآن را به آیاتى که در شان حضرتش (علیه السلام ) فرو فرستاده زینتى دیگر داده است .
سخن از على (علیه السلام ) است و فضیلتهاى بى پایان او، سخن از رادمردى که سر حلقه ى پارسایان و خداى جویان است هم او که عمرش ‍ سراسر به عبادت خداى عزوجل گذشت آن هم چه عبادتى ، همه در اوج کمال و زیبنده ى صبح وصال ، همه نور و شعور و در خور موعد حضور، عبادتى کامل و مشتمل بر هر آنچه که زیبنده ى عبودیت و بندگى حضرت جهان آفرین جل و علاست و این عجب نیست چرا که انسانى کامل چون حضرتش (علیه السلام ) را عبادتى مى بایست شایسته و بایسته و سیرتى مى باید مبتنى بر آن .
ناگفته پیداست که آن عبادت و این سیره ى عبادى به واسطه قرار داشتن در عالى ترین سطح و بهره مندى از ژرفا و پهنایى که وصف ناپذیر مى نماید و نیز به سعادت آفرینى و انتساب به امامى که عصمت ، روح تابناک و همیشگى پندار و کردار اوست و خود کاملترین الگوى پیش روى آدمیان مى باشد مى باید بیش از پیش در امتداد نگاه همگان قرار گیرد تا بهره مندى از رستگارى دنیا و آخرت فراگیر شود.
لازمه ى این امر شناسایى و شناساندن سیره ى عبادى آن امام همام (علیه السلام ) است که خود مشتمل بر عبادت حضرت (به معناى خاص ) نیز مى باشد، امرى که نگارنده با وجود بضاعت اندک خویش ، قصد پرداختن به آن را داشته است و این کتاب حاصل آن مى باشد.
امید آنکه در سالى که به تدبیر مقام فرزانه ى رهبرى به نام نامى نورانى و دیر آشناى امام امیرالمومنین (علیه السلام ) زینت و جلا یافته ، توفیق آشنایى بیشتر با حضرتش نصیبمان گردد، ان شاء الله .
بیژن شهرامى